درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در دهه ۱۹۸۰ توسط استیون هایز در دانشگاه نوادا مطرح شد.
این درمان یکی از درمانهای موج سوم است. استحضار دارید که نسل اول، رویکردهای رفتاری در تقابل با رویکرد روان تحلیل گری مطرح شد؛ نسل دوم بر نقش باورها، شناخت و نظام پردازش اطلاعات تاکید داشتند و درمانهای موج سوم تحت عنوان کلی ” مدلهای مبتنی بر ذهن آگاهی و پذیرش” مطرح شدند.

هدف ACT ایجاد تغییر مستقیم در مراجع نیست، بلکه هدفش کمک به مراجع است تا بتواند به روشهای متفاوتی با تجاربش ارتباط برقرار نماید و قادر گردد تا به طور کامل با زندگی معنادار و مبتنی بر ارزش درگیر شود.

هدف ACT، افرایش انعطاف پذیری روانشناختی در زمینه هایی است که فرد را از زندگی اساسی باز می دارد. انعطاف پذیری روانشناختی در ACT از طریق شش فرایند پذیرش، گسلش، خود به عنوان زمینه، در رمان حال بودن، ارزش ها و عمل متعهدانه انجام می گیرد.

راهبردهای مورد استفاده در ACT، استعاره ای هستند.

بر اساس پژوهش ها، درمان مبتنی بر پدیرش و تعهد در افسردگی، کاهش وزن، در افراد مبتلا به درد مزمن، اختلال اضطرابی و وسواس موثر بوده است و یکی از درمانهای نوین شناخته شده در حال حاضر است.