اصطلاح روان شناسی مثبت یک اصطلاح جامع برای مطالعه احساسات مثبت ،خصیصه های شخصیتی مثبت و نهادهای توانمندساز است.روان شناسی مثبت شامل تلاش های بسیار برای درک دیدگاه های مثبت فردی،دارایی های روانشناختی، نقاط قوت و مطالعه شرایط و فرآیندهایی است که در شکوفایی یا عملکرد بهینه افراد، گروه ها و نهادها نقش دارند. به طور کلی روانشناسی مثبت شامل شناخت رنجها و شادیها و تعامل میان این دو بوده و مداخلات معتبری طراحی کرده است که به کمک آن ها رنج ها را کاهش داده و شادی را افزایش میدهد.
تلاش برای بهبود سرنوشت بشر با پرداختن به مصائبی مانند گرسنگی و بیماری های واگیر شروع شد. هنگامی که این مشکلات حل شدند، توجه به سوی هدف های وسیعتر و مثبتتری جلب شد . این تغییر را میتوان در تاریخ مشاهده کرد. کمک به نجات جان انسان در رشته پزشکی هم شاهد تغییر مشابهی به سمت یک ارزش افزود، یعنی ارائه زندگی با کیفیت بوده است. این تغییر سیاست، پرسشهای سختی را در پیش رو قرار داده است ؛ مانند “زندگی خوب چیست؟” متاسفانه سایر علوم قادر به پاسخگویی به این پرسش نبوده و نیستند، به این دلیل که بر مصیبتها متمرکز شده اند.
علم روانشناسی مثبت در اعتراض به روانشناسی سنتی و تاکیدش بر آسیبشناسی و توجه به ویژگیهای منفی شکل گرفت. محققین علم روانشناسی مثبت معتقدند توجه به نقاط مثبت در شناسایی و درمان مورد غفلت قرار گرفته و اکنون باید به آن توجه شود. روانشناسی مثبت پیشنهاد میکند که به جای تمرکز و تفکر بیش از حد بر مسائل و مشکلات، باید بر جنبه صحیح و ارزشمند زندگی کردن، تمرکز کرد. این تغییر نگرش،گامی اساسی توسط روان شناسی مثبت است .
نظرات کاربران